... براي تصرف هركدام از شما دو جزء وجود شما را بايد بگيرند قلب و ذهن‌تان. اصطلاحي دارند مي‌گويند نبرد قلب‌ها و ذهن‌ها Mind & Heart Battle. قلبتان را چگونه تصرف مي‌كند؟ ذهن شما چطور؟ كسي كه مي‌خواهد اراده خود را تحميل كند وقتي به قلب شما حكومت كند بر ذهن شما حكومت كند اراده خود را تحميل كرده است همان كاري كه او مي‌خواهد انجام مي‌دهيد تصرف قلب هركسي با حب و بغض انجام مي‌شود و تصرف ذهن هركسي با شك و يقين. اگر كسي خواست بداند كه كيست، مي‌گويد به غير دل كه عزيز و نگاه‌داشتني‌ست جهان وهرچه در او هست واگذاشتني‌ست. 

ما چيزي نيستيم جز "دل" در فارسي؛ در قرآن به جاي كلمه فارسي دل 4 كلمه داريم. "صدر"، صدر سينه، لايه دوم "شغاف" قد شغفها حبا در مورد زليخا مي‌گويد حب يوسف شغاف او را ربود. به فارسي مي‌گوييم دلش را برد. سوم "قلب" و چهارم "فؤاد" يعني براي يك كلمه فارسي دل كه انگليسي‌ها به آن مي‌گويند Heart قرآن چهار واژه دارد. يك پياز چهارلايه را تصور كنيد 

لايه اول : آن پياز مي‌شود صدر محلي است كه شما با آن خوشحال و ناراحت مي‌شويد. آن جزيي از وجودتان كه با آن خوشحال مي‌شويد و ناراحت همان دل است. دل انسان مثل پياز چهارلايه است فرح و حزن شما به صدرتان است آنجايي كه موسي مي‌فرمايد "رب‌اشرح‌لي‌صدري" آن شرح صدر به فارسي مي‌گوييم دل‌باز و ضيق صدر به فارسي يعني دل‌تنگ، آن صدر ماست.

لايه دوم : محل فرح و حزن نيست، محل حب و بغض شما، عشق و نفرتتان است، قرآن مي‌گويد شغاف. اين ادبيات يوناني نيست كه براي هر بخشي از عالم يك مفهوم دارد در 2500 سال پيش نه ادبيات فارسي نه ادبيات رومي هيچ ادبيات ديگري اين لايه دوم را معنا نكرده‌است، فقط قرآن مفهوم دارد. پس آن جزيي از وجود شما كه لايه دوم پياز است شما با آن حب و بغض مي‌ورزيد اسم آن شغاف است.

لايه سوم : "قلب" است، كفر و ايمان به لايه سوم مربوط است. آنجا كه آدم مؤمن مي‌شود يا كافر، عرب‌ها مي‌گويند ما ايمان آورديم، قرآن مي‌فرمايد كه به آنها بگوييد، نگوييد ايمان آورديم بگوييد اسلام آورديم، چون ايمان به قلب شما وارد نشده است، اسلام به صدر ما مربوط است. ايمان به قلب ما يعني به لايه سوم وجود ما. خيلي از ما مسلميم مومن نيستيم چون ايمان هنوز به قلب ما وارد نشده است. مركز اين پياز اسمش فواد است. آنجا كه به فارسي مي‌گوييم چشم دل باز كن كه جان بيني آنچه ناديدني‌ست آن بيني. آن جزيي از وجود ما كه چشم و گوش دارد مي‌تواند ببيند و بشنود اسم‌ آن فؤاد است. كلمه ذهن كلمه‌اي است عربي كه در روايات آمده است اما قرآني نيست. ذهن جزيي از فؤاد ماست يعني اگر فؤاد را يك سيني بزرگ فرض كنيم ذهن يك نعلبكي كوچك در گوشه‌‌ي اين سيني است. بشر بيرون از دين فقط مي‌تواند قسمت ذهن را ادراك كند. اما وقتي آمد داخل دين، مي‌تواند فؤاد و قلب را هم ادراك كند.

 ...در حوزه فؤاد انسان يا قسمتي از آن كه ذهن مي‌شود، ذهن با شك و يقين است. قلب اول ايمان مي‌آورد .

لايه چهارم : ايمانتان، "ايقان" مي‌شويد يعني مؤمنيد مي‌شويد موقن، شك و يقين آن‌چيزي است كه دشمن با آن ما را مي‌گيرد، لايه مركزي، آن دو صفحه اول معلوم شد كه من و شما كه هستيم يك صفحه A4 حب‌هايمان. در خلوت مي‌نشينيم با خودمان مي‌گوييم 25 سا ل سن دارم من كه هستم؟ مي‌بينيم كه 50 حب، برگ سوم مي‌شود شك‌هاي ما، 50 تا شك كه به چه چيزهايي شك داريم و 50 يقين به چه چيزهايي يقين داريم؟ قبل از اين كه وارد اين جلسه بشويد يقين داشتيد كه جنگ برابر صلح است، سند شما هم اين بود كه مولوي فيلسوف و عارف و شاعر كسي كه وقتي ترجمه مي‌شود مثنوي‌ا‌ش در آمريكا 800هزار نسخه در مرحله اول مي‌فروشد، مگر ممكن است اشتباه كرده باشد؟ اما ديديد كه قرآن چيز ديگر مي‌گويد. يعني شما يقين داريد به خيلي چيزها ولي همانطوري كه در ابتداي جلسه ديديد فهميديد كه خيلي از يقين‌هاي ما محل اشكال است. خيلي از حب‌هاي ما محل اشكال است و همين‌طور بغض‌ها و شك‌هاي ما. 

قدرت نرم يعني مديريت حب و بغض و مديريت شك و يقين هركس شك و يقين خودش را مديريت كند او اقتدار دارد، قدرتمند است. اقتدار نرم دارد و هركس شك و يقين ديگران را مديريت كند، حب و بغض ديگران را مديريت كند، او قدرتمند است. توان تحميل اراده بر ديگري را دارد. ذهنيت ديگران را دستكاري مي‌كند. حب و بغض ديگران را دستكاري مي‌كند. بعد وقتي كه قلب طرف را قلابش گرفت، به ذهن و قلب طرف كشيد اين دنبالش مي‌آيد. حكومت و جامعه‌اش را آن طور كه او مي‌خواهد رقم مي‌زند.

گوشه ای از سخنرانی دکتر عباسی

متن کامل(+) 

به گزارش «وبلاگ نیوز» پریسا جلالی، نویسنده این گزارش روزنامه کیهان در روزهای شنبه ۴ و یکشنبه ۵ اردیبهشت ماه، در ۲ بخش مجزا به صورت تفضیلی به موضوع اشراف اطلاعاتی ایران به فضای مجازی پرداخته است.

بر این اساس نویسنده این گزارش در بخش نخست نوشتار خود در گفت و گو با شخصیت هایی چون صادقی (معاون فنی و سایبری سپاه پاسداران انقلاب اسلامی)، سید محمد ظریفی (عضو هیات عالی نظارت اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان سراسر کشور)، محمد قیوم دهقانی (نماینده مردم ایرانشهر در مجلس شورای اسلامی)، رشیدی نیا (رییس سازمان ملی جوانان استان لرستان) و محمدی نیا (از مسئولان فنی و سایبری سپاه پاسداران انقلاب اسلامی) به موضوعات فعالیت های ضد اخلاقی دشمنان نظام و طرح بی ثبات سازی ایران اشاره می کند.

در این گزارش از شخصیت های مجازی با نام های مستعار «وحید. ا» و «سعید.م» نام برده است که در اعترافات خود به فعالیت مجازی علیه نظام جمهوری اسلامی اذعان کرده اند.

برای مطالعه متن کامل بخش نخست این گزارش اینجا و برای مطالعه متن کامل بخش دوم گزارش کیهان اینجا را کلیک کنید.

میرحسین موسوی و حامیان سبزش توجه داشته باشند که اگر حرف حقی در میان باشد، یک صفحه‌ی اینترنتی نیز برای جلب و اقناع اذهان کافی است و احتیاجی نیست که این‌گونه انگشت در چشم کاربران اینترنتی فرو کنند. چه برسد به این‌که این‌ بی‌شماری مجازی‌شان منجرّ به اعمال سخیفی همچون تقلب در نظرسنجی‌های اینترنتی نیز بشود.

به گزارش «طلبه بلاگ»، زمانی میرحسین موسوی در یکی از بیانیه‌هایش اعلام کرده بود که «جنبش سبز» یک «شبکه‌ی اجتماعی» است. اگرچه او این اصطلاح را که امروزه صرفا به شبکه‌های تعاملی اینترنتی (وب2) اطلاق می‌شود، به خطا به حرکت متبوع خود منتسب کرده بود، اما در عین حال و ناخواسته به حقیقتی آشکار نیز اشاره داشت.

اگر تسامحا آن دسته از حامیان موسوی را که پس از انتخابات و حوادث پس از آن، حامی و پیرو وی باقی ماندند و دست به حرکات ساختارشکنانه و خلاف قانون زدند، «جنبش سبز» بنامیم،‌ تحقیقا این جنبش یک جنبش بورژواتیک مجازی است.

اثبات این امر شواهد چندانی نیاز ندارد؛ نمونه‌هایی چون شکست این حرکت در راهپیمایی روز 22بهمن، گواه صریحی است بر اینکه که این جنبش صرفا هویت و حضوری مجازی و اینترنتی دارد.

به‌ یاد داریم که علی‌رغم هیاهوی فراوان حامیان موسوی در سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی همچون فیس‌بوک و توییتر و بالاترین، حضور حقیقی آن‌ها در خیابان‌ها آن‌قدر بی‌رمق و نادیدنی بود که خودشان نیز وادار به اعتراف بدان شدند و سپس در صدد علت‌یابی این شکست برآمدند! اما آن موقع کسی سوال نکرد که اگر جنبشی «بی‌شمار» باشد، دیگر چه احتیاجی به اجرای طرح «اسب تروا»ست؟

اخیرا نیز میرحسین موسوی در خلال مصاحبه‌ای گفته است: "هر وبلاگی که بسته می‌شود، ده‌ها وبلاگ دیگر برای دفاع حقوق مردم باید راه‌اندازی شود. این تنها راه است و ما بی‌شماریم و ما می‌توانیم این کار را انجام دهیم. باید توجه کنیم راه کوتاه نیست. ما باید یاد بگیریم که فعالیت‌های به حق سیاسی خود را با زندگی روزمره‌ی خود در این‌جا و آن‌جا توامان اداره کنیم. عظمت جنبش از ابتکار افراد معدودی نابغه برنمی‌خیزد..."

این بار هم موسوی به واقعیت تلخی اشاره کرده است: جنبش سبز یک جنبش اینترنتی است، فلذا «این تنها راه» برای آن‌هاست.

باید پرسید که مگر جنبش سبز چه تعداد وبلاگ دارد و چند در صد از وبلاگ‌هایش فیلتر شده‌اند؟ و باید پرسید که در کجای دنیا، ایجاد ده وبلاگ در ازای هر وبلاگ، حرکتی در جهت دفاع از حقوق مردم قلمداد می‌شود؟! آیا همه‌ی این‌ها ناشی از آگاهی پایین و کم‌اطلاعی موسوی از هویت رسانه‌های اجتماعی، آن‌هم در جامعه‌ای چون ایران که صرفا اقشار متوسط رو به بالا به اینترنت دسترسی دارند، نیست؟

 

سلسله جلسات کارگاهی جنگ نرم با رویکرد فضای مجازی و سایبر با حضور کارشناسان و اساتید مرتبط با موضوع جنگ نرم و دانشجویان علاقه مند برگزار خواهد شد.

در اولین جلسه از این سلسله جلسات، میزبان، مرکز تحقیقات بسیج دانشجویی شهید آقاسی زاده خراسان رضوی خواهد بود.

پس از این‌که وزیر ارتباطات استرالیا، «استفان کانروی» سیاست‌های حریم شخصی گوگل را به چالش کشید و این شرکت را تهدید به فیلتر کردن نمود، سایت اخبار فناوری اطلاعات استرالیا با نقل پاسخ این شرکت، تأیید کرد که گوگل اجازۀ دسترسی دولت آمریکا به جیمیل را فراهم کرده است. پس از تصویب لایحۀ میهن‌پرستی (Patriot Act) که توسط دولت بوش ارائه شده بود، دولت آمریکا اجازه یافت که کنترل گسترده و جامعی بر مخابرات و ارتباطات رایانه‌ای از جمله تلفن، فکس، ایمیل و ... داشته باشد. هر چند قبل از آن نیز چنین کنترل‌هائی با قواعد مشخص انجام می‌شد، اما هیچ‌گاه امکان کنترل کامل و گسترده‌ای به مانند این قانون در اختیار دولت قرار داده نشده بود. در این میان، گوگل زیرساخت عظیمی را برای کنترل ارتباطات اینترنتی کاربران فراهم ساخته که به خوبی توسط دولت آمریکا مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد. هر چند گوگل ادعا کرده که تجسس در چارچوب قانون انجام می‌شود، اما طبعاً این قانون برای مردم کشورهایی که آمریکا با آن‌ها مشکل دارد، از جمله ایرانیان کاربردی ندارد. 

از ابتدای راه‌اندازی جیمیل، به دلیل نقض حریم شخصی کاربران انتقادات زیادی به آن وارد شد. ایدۀ ایندکس کردن ایمیل کاربران و جستجو در آن‌ها، نگهداری دائمی ایمیل‌ها، سیستم ثبت نام دعوت‌نامه‌ای و ایجاد فضای فراوان برای جلوگیری از حذف پیام‌ها همگی نکاتی بود که حتی پیش از راه‌اندازی سرویس ایمیل گوگل توسط رسانه‌های فعال در زمینۀ فناوری اطلاعات بر روی آن تأکید شده و کاربران از استفاده از جیمیل برحذر داشته می‌شدند. البته گوگل برای همۀ این‌ها توجیهی را عرضه می‌کرد: این اطلاعات را برای تبلیغات روی صفحات وب لازم داریم! پس از راه‌اندازی این سرویس ایمیل، به دلیل عدم وجود سرویس مشابه (حتی سرویس تجاری) در کشورمان، بسیاری از کاربران به استفاده از آن روی آوردند و حتی دعوت‌نامۀ این سرویس رایگان به جهت باکلاس بودن در بعضی نقاط تهران به قیمت‌هایی در حدود 50-100 هزار تومان خرید و فروش می‌شد. هم اکنون نیز بسیاری از هموطنانمان در مسائل خصوصی و تجاری و حتی دولتی از این سرویس بهره می‌گیرند.

در برخی از کشورها مانند کشورهای اروپائی، استرالیا و ...، امکان شکایت از جیمیل در صورت نقض حریم شخصی و سوء استفاده از این اطلاعات وجود دارد. گوگل در این کشورها دفتر دارد و در صورت سوء استفاده، باید پاسخگو باشد. با این همه در این کشورها نیز انتقادات گسترده‌ای از گوگل شده و این شرکت با چالش‌های قانونی بزرگی مواجه شده است. متأسفانه به دلیل دشمنی طولانی مدت آمریکا با ایران، این اقدامات قانونی برای ایرانیان ممکن نیست.

دو کشور چین و استرالیا که نه تنها از توانائی فنی کافی برای ارائۀ خدمات جایگزین برخوردارند، بلکه سرویس‌دهنده‌های اینترنتی در این دو کشور به طور فعال سرویس‌های جایگزین را با کیفیت مناسب عرضه می‌کنند، دست به اقدام زده‌اند. چین دسترسی به سرویس‌های گوگل را محدود کرد و پس از آن استرالیا نیز در پی اقدام مشابهی است. حتی اگر بخواهیم چین را به سانسور متهم کنیم، استرالیا در این چارچوب نمی‌گنجد. مشکل اساسی با گوگل، نقض حریم شخصی و سوء استفاده از اطلاعات شخصی کاربران است و این ارتباطی با سانسور (که مسئولین گوگل مرتب بر آن تأکید می‌کنند) ندارد.

هم اکنون، هم وطن خبرنگارمان، حمید معصومی‌نژاد در ایتالیا دستگیر شده و به اتهاماتی واهی در زندان به سر می‌برد. اتهامات او شامل ارتباطات گسترده با ایتالیایی‌هاست که از وظایف طبیعی یک خبرنگار به شمار می‌رود. اگر ایران دسترسی به ایمیل امن را برای کاربران ایرانی را فراهم آورده بود، به این‌جا نمی‌رسیدیم که برای یک ایرانی به خاطر چند ایمیل شخصی یا کاری پاپوش درست شود و او را به زندان بیاندازند. چندی پیش نیز رمز عبور ایمیل سفارت‌های ایران در چند کشور خارجی به سرقت رفته بود. ما با کشورهائی طرف هستیم که ارزشی را برای حقوق شهروندی ایرانیان قائل نیستند؛ دولت و نیز شرکت‌های خصوصی سرویس دهندۀ اینترنت باید به فکر 

راهی برای حل این مشکل باشند.

در این بین ایرانیان وضعیت ویژه‌ای دارند؛ هر چند آمریکا از شهروندان خود جاسوسی گسترده‌ای را به انجام می‌رساند و این جاسوسی پس از 11 سپتامبر و تصویب قانون میهن‌پرستی (Patriot Act) گسترده‌تر و نیز آزادانه‌تر به انجام می‌رسد، اما به هر حال در یک چارچوبۀ مشخص انجام می‌گیرد. اما در مورد کشورهائی که به صراحت مورد تحریم آمریکا قرار دارند، هیچ محدودیتی وجود ندارد. اطلاعات شخصی کاربران ایرانی بدون هیچ محدودیتی در اختیار سرویس‌های امنیتی آمریکا قرار می‌گیرد. این اطلاعات شامل ایمیل‌های فرستاده شده، افرادی که با آن‌ها ارتباط برقرار شده است، آدرس اینترنتی که از آن‌ها به جیمیل وصل شده‌اند و ... می‌شود. چندی پیش دولت آمریکا این تحریم‌ها را برای سرویس‌های اینترنتی که به جمع‌آوری اطلاعات از کاربران ایرانی می‌پردازند لغو کرد. اما سرویس‌های شامل ارزش افزوده یا سرویس‌های مهم و مفید مانند Google Code Search هنوز هم در فهرست تحریم‌های گوگل علیه ایران قرار دارند. این خود نشان می‌دهد که دولت آمریکا از سرویس‌های مانند جیمیل به ایرانیان نه تنها نگران نیست، بلکه بر روی آن تأکید دارد. جیمیل چندی است که با ارائه سرویس Buzz، دسترسی به سایت‌های فیلتر شده مانند Twitter را نیز فراهم کرده است. این امکان در سرویس دیگر گوگل به نام Google Reader نیز وجود دارد و این خدمات، قوانین ایران را به سخره می‌گیرد. البته این کارها با آگاهی کامل ارائه می‌شود و هر از چند گاهی مسئولین گوگل با پیامی در وبلاگ رسمی خود، به آن مباهات می‌کنند!کشوری که به راحتی هواپیمای ایرباس ایران را مورد هدف موشک قرار داد، از زیر پا گذاشتن قوانین ایران و به تاراج بردن اطلاعات شخصی کاربران ایرانی چه ابائی دارد؟

وضعیت دیگر سرویس‌های اینترنتی

در بین سرویس‌های اینترنتی گوگل، مشکل تنها جیمیل نیست؛ شرکت موزیلا که کار توسعۀ نرم‌افزار فایرفاکس را بر عهده دارد، حدود 90 درصد درآمد خود را به طور مستقیم از گوگل دریافت می‌کند. در مقابل، موزیلا نیز دسترسی به سرویس‌های گوگل را تضمین کرده است؛ نکتۀ جالب دیگر در مورد فایرفاکس این است که از طریق سرویس Safe Browsing گوگل، آدرس هر صفحه‌ای که در فایرفاکس دیده شود، به سرورهای گوگل فرستاده می‌شود تا از سلامت و مشکل‌دار نبودن آن (به طور مثال ویروسی نبودن آن) اطمینان حاصل شود. این سرویس نیز امکان خوبی را برای گوگل فراهم می‌آورد تا صفحات بازدید شده توسط کاربران را ردیابی کند. با ساز و کارهای دیگری که گوگل در سرویس‌های اینترنتی مختلف دارد -از جمله سرویس Adsense و جیمیل- و ترکیب اطلاعات، گوگل نه تنها می‌تواند تشخیص دهد که از چه آدرس IP صفحات اینترنتی بازدید می‌شوند، بلکه می‌تواند هویت دقیق فرد بازبینی کننده را نیز تشخیص دهد. این بخش نیاز به توضیح فنی بیشتری دارد که در این مقاله مجال پرداختن آن نیست.

شاید اولین نکته‌ای که در ابتدا به ذهن همه می‌رسد، بستن جیمیل است. اما این ابتدا به ساکن صحیح نبوده و کافی هم نیست. کار ایجابی مهم‌تر از کار سلبی است. باید خدمات مناسب و ارزان با کیفیت در اختیار کاربران ایرانی قرار بگیرد. آیا بهتر است که با سوبسید دولت آمریکا اطلاعات کاربران ایرانی در اختیار سرویس‌های جاسوسی آن‌ها قرار بگیرد یا این‌که همین سوبسید را دولت ایران بدهد و خدمات مناسب را در اختیار کاربران ایرانی قرار دهد؟ چرا نباید سرویس دهنده‌های اینترنت به همراه فراهم آوردن امکان اتصال به اینترنت، خدمات ایمیل مناسب را نیز در اختیار کاربران بگذارند؟ جیمیل رایگان است اما این عبارت جالب در مورد این سرویس رایگان از یادمان نرود: Free as in bombs!

ضمنا آقای فیروزکوهی(کارشناس ارشد مطالعات استراتژیک) تابه حال در چندین دانشگاه کشور این بحث را ارائه نموده است.