"زمانی که من در سال 1993 پاسخگویی بهسوالات دینی را در اینترنت آغاز کردم، با توجه به محدودیت‌های اینترنتی که
در آن زمان وجود داشت، چون هیچ‌کس این کار را انجام نمی‌داد، و روزی بیش
از 100 نامه از سراسر دنیا برای من ارسال می‌شد، کم‌کم امکان پاسخگویی به
آنها از من سلب شد.
آن زمان اینترنت به معنایی که امروز شما می‌بینید
نبود، بلکه در فضای داس (DOS) کار می‌شد و صرفا متن بود و هیچ نوع گرافیکی
هم نداشت و کار انتقال پیام‌ها از طریق پیام‌های داس اجرا می‌شد. و
نبود، بلکه در فضای داس (DOS) کار می‌شد و صرفا متن بود و هیچ نوع گرافیکی
هم نداشت و کار انتقال پیام‌ها از طریق پیام‌های داس اجرا می‌شد. و
آن
زمان در ایران نمی‌دانستند اینترنت چیست؛ نه تنها مردم عادی بلکه حتی
اساتید دانشگاه‌ها هم نمی‌دانستند. و گاهی اوقات که من حرف از ایمیل
می‌زدم برایشان نامانوس بود، و می‌گفتند این نامه‌ای که ارسال می‌کنید چند
روز طول می‌کشد تا برسد؟
زمان در ایران نمی‌دانستند اینترنت چیست؛ نه تنها مردم عادی بلکه حتی
اساتید دانشگاه‌ها هم نمی‌دانستند. و گاهی اوقات که من حرف از ایمیل
می‌زدم برایشان نامانوس بود، و می‌گفتند این نامه‌ای که ارسال می‌کنید چند
روز طول می‌کشد تا برسد؟
این رفتارها باور نکردنی بود. ولی الان ما در سال
2010 هستیم، دیگر بچه‌های کوچک هم می‌دانند ایمیل چیست و از اینترنت به
اشکال متفاوت استفاده می‌کنند. و امروز سطح اگاهی مردم به گونه‌ای افزایش
پیدا کرده که اینترنت جزیی از زندگیشان شده.
2010 هستیم، دیگر بچه‌های کوچک هم می‌دانند ایمیل چیست و از اینترنت به
اشکال متفاوت استفاده می‌کنند. و امروز سطح اگاهی مردم به گونه‌ای افزایش
پیدا کرده که اینترنت جزیی از زندگیشان شده.
باید به این دید به اینترنت
نگاه کنیم که دیگر اینترنت از حد یک رسانه گذشته و دیگر در حد یک ابزار
ارتباط با دیگران نیست و به سمتی می‌رویم که مردم در زندگیشان به اینترنت
کاملا وابسته خواهند شد."...
نگاه کنیم که دیگر اینترنت از حد یک رسانه گذشته و دیگر در حد یک ابزار
ارتباط با دیگران نیست و به سمتی می‌رویم که مردم در زندگیشان به اینترنت
کاملا وابسته خواهند شد."...
